یاد میگیری...

‌ در بازی زندگی یاد میگیری

اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه

مثل آویخته شدن به طنابی پوسیده هست

یاد میگیری

نزدیکترین ها به تو

گاهی میتونند دورترین ها باشند

یاد میگیری

اونقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی

تا بتونی یک روزی تمام خودت رو بغل کنی و بری

ودر جایی که شنیده وفهمیده نشی، نمونی

یاد میگیری

دیوار خوبه

سایه درخت هم مطلوبه

اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست

یاد میگیری

بره نباشی که گرگ میشند به جانت

یاد میگیری

که چطور چینی احساست رو بند بزنی

امید رو هر شب به جارختی آویزان کنی وصبح دوباره تن کنی

تا نشکنی و برای خودت بمونی

یاد میگیری

کم کم خودت رو دوست داشته باشی

که سرمایه ی گرانبهای هر آدمی، " تنها خودشه. "

روزگارت خوش باد♥