تامل کن.....

تامل کن......

هر انسانی که از کنار تو می گذرد....

 برای تو فرستاده شده تا به تو چیزی دهد یا به تو خدمت کند یا به تو درسی را بیاموزد و یا تو به او چیزی دهی. ....

هیچ مورچه ای بدون اجازه خدا بارش را حمل نمی کند. هیچ زنبوری بدون اجازه خدا وارد کندویش نمی شود و هیچ جوانه ای بدون اجازه خدا سبز نمی شود. 

پس انسان هایی که وارد زندگی تو می شوند، بر اساس طرحی الهی به خاطر تو می آیند و دست خیر و عشق خداوند در پشت تمامی این اتفاقات است حتی اگر در ظاهر اینگونه نباشد...

اگر خداوند انسانی را به زندگی ات وارد می کند، فقط از طریق وحدت با همان یک نفر می توانی به اوج کمال برسی. می توانی از طریق یکی شدن با او، طعم زیبایی، ستایش، توحید، وحدت و یگانگی را بچشی. 

یکی شدن فقط منظور ازدواج نیست. تمام عالم، معشوق تمام عالم است. ما با هر کسی ارتباطی روحانی و معنوی برقرار می کنیم. ما با تمام انسان های اطرافمان، حتی آنهایی که فقط از کنارشان می گذریم، بدون این که متوجه باشیم، ارتباطی روحانی داریم. هنگامی که در چشمان پیرزنی  نگاه می کنی و به او لبخند می زنی، با او یکی شده ای. هنگامی که سکه ای را در دست فقیری می گذاری و درخشش و شعف و شادمانی را در چشمان او نظاره می کنی، با او یکی شده ای. هنگامی که کاری برای دوستی انجام می دهی و او صمیمانه و با خوشحالی تشکر می کند، با او یکی شده ای. هنگامی که فقط احساس خوبی نسبت به شخصی داری، با او یکی شده ای.....