شعر گیلانی

💞گیلان جاقالان 💞

باز باران با ترانه،می خورد بر مرغ لانه😉

کودکی دسپاچه بودم،با شلخت های فراوان😆

می دویدم در بیجار مرز،می جیویشتم از بخانِه😂

توی جیب هایم سیمیشکا، زیر بغل یک هیندوانه😄

آغوز بازی در زواله،جان نوگو دِ سکِ جانِه😁

خولی دوزدی هم می کردم،بوشکا بوشکا دانه دانِه😃

می دَکفت با بیله دومبه،اَمی دونبال صاحیب خانِه😂

کودکی هم عالمی بوو، قارماق می ایسمه دوخانِه😄

هَه روزان دِ با بَشَم من، عیزراییل می پوشتِ تانِه😢

کاش کی هیشکس نِبِه تنها، خُب بِبِ اَمی میانِه😉

همه آرزوم همینه

بیمیرم گیلان زاکانِه😍 .